Stos motywacyjny (zdałam! wakacje!)

Tak, tak, tak! 

Cudem, mając jak zwykle więcej szczęścia niż rozumu, zdałam mechanikę płynów!

Oznacza to, że czwarta sesja już za mną, a do 1 października błogie wakacje. No może nie takie do końca błogie - dziś na przykład świętowałam rąbiąc buka siekierą (co by zimą było ciepło w domu) ale generalnie: nie muszę się już niczego uczyć. 

I żartuję sobie, że mając taki stos, miałam ogromną motywację, żeby ominąć trzeci termin i zakończyć sesję jak najbardziej pozytywnie. Bo jakbym się załamała warunkiem, to kto by te książki przeczytał? A zdecydowanie jest co. Ponieważ, nie chwaląc się, uzbierałam naprawdę zacny stos - same perełki, na które czekałam od dawna i baaardzo byłam ciekawa. Evanovich dwa razy! Cóż, że nie moja - ale może kiedyś :)

Sponsorowane przez Bibliotekę Jagiellońską:

"Morze Potworów" Rick Riordan

"Zaliczyć czwórkę" Janet Evanovich

"Przybić piątkę" Janet Evanovich

"Drugi przekręt Natalii" Olga Rudnicka

Recenzyjne:

"Cud" Ignacy Karpowicz

"Krąg" Sara B. Elfgren, Mats Strandberg

"Ogień" Sara B. Elfgren, Mats Strandberg

Zakup własny:

"Zaklęci w czasie" Audrey Niffenegger

Czekam jeszcze na dwa tytuły, mam nadzieję, że dojdą. Do tego dzwoniła do mnie dziś zaprzyjaźniona pani z biblioteki i wiem, że zarezerwowała coś dla mnie (Mama odebrała, więc nie wiem co, ale wietrzę GONE 6 albo najnowszą Musierowicz. Hmm... no teraz to mam zagadkę, jutro będę wiedzieć na pewno ^^).

A tak poza tym, to już wszystko spokojnie się toczy, oprócz załatwiania papierów do stypendium - ale sama sobie zgotowałam ten los, więc trudno. 

Mam nadzieję, że u Was mimo niepogody za oknem, zdecydowanie pogoda w głowie i odprężacie się na całego. Ja zaraz zaczynam, jeszcze tylko uzupełnię muzykę na mp3 a potem kończę cudowną książkę o cudownym tytule, której fragment recenzji zapożyczę od profesjonalisty, żeby zaostrzyć Wasz apetyt (bo ja tak pisać nie umiem):

Od prapoczątków powodzenie, szczęście i miłość były motorem ludzkości. Antyk w sposób szczególny adorował symbole płodności, czego wizerunki po dzień dzisiejszy widnieją na murach Pompei. Średniowieczne chrześcijaństwo spuściło zasłonę wstydu nad ’Pieśnią nad Pieśniami’, a w naszym prowincjonalnym wariancie Warszawy i Gródka jeszcze bardziej wokół pociemniało, dlatego w ten czerwcowy, śnieżny dzień ulatujący groteskowo CUD Ignacego Karpowicza buduje pomost przez stulecia miłości, zwracając nam odrobinę optymizmu, którego tak bardzo nam dziś brakuje.

Leon Tarasewicz 

I tym pozytywnym akcentem Was żegnam,

- powrócę tu znów już z recenzją Cudu. 

PS. Zachwycam się, zachwycam, ale naprawdę cudowna jest ta książka - i chociaż na początku pukałam się w głowę i miałam ochotę powiedzieć autorowi, żeby też się w głowę puknął to... olaboga, jakie pióro! Jaka historia! ;)